Her gün yirmi dört saat ömür sermayesini Yaratıcımız  bize hediye ediyor. Tâ ki, iki hayatımıza lâzım şeyler o hayat sermayesi ile alınsın. Biz kısacık dünya hayatına  yirmiüç saatı sarfedip, beş farz namaza kâfi gelen bir saati, pek çok uzun olan ahiret hayatımıza  sarfetmezsek; ne kadar hilaf-ı akıl bir hata ve o hatanın cezası olarak hem kalbî, hem ruhî sıkıntıları çekmek ve sıkıcı monoton bir hayata mahkum olmak hatta o sıkıntılar yüzünden ahlâkını bozmak ve hüzünle  hayatını geçirmek sebebiyle, ne kadar zarar ederiz, kıyas edilsin.

Eğer, günün bir saatini beş farz namaza sarfetsek; o halde sıkıcı ve monoton geçen anların herbir saati, bazen bir gün ibadet ve fâni bir saati bâki saatler hükmüne geçer.

Kalbî ve ruhî me’yusiyet ve sıkıntılar kısmen kalkar. İki Namaz vakti arasındaki hataları da  affettirir.  Bu kullanmamıza ilaveten geri kalan yirmi üç saati de mesleğimizin inceliklerine bilgi biriktirmek beceri kazanmak ile  o zamanı kullanmak  ne derece kârlı bir imtihan, bir ders  ve hoş-sohbet olduğu düşünülsün.

En çok hayatından şikayet eden işsiz tembel insanlardır. Sıkıntıdan kurtulmanın yolu tembelliği ve işsizliği terkedip Allahın verdiği ömür sermayesini iki hayatı kazanma uğraşılarıyla geçirmektir.